Hallo allemaal,
Korte versie: We zijn verhuisd naar de slaapcontainer challets en verder is het relatief rustig. Deze week kreeg ik eerst het bericht dat mijn oude buddy van de KMA is overleden en daarna kregen we hier het bericht dat een techneut van ons squadron ineens aan een hersenbloeding is overleden. Bizarre gebeurtenissen die me weer duidelijk maken hoe kwetsbaar wij mensen zijn.
Lange versie:
Met een kleine vertraging konden we vorige week eindelijk verhuizen naar de slaapcontainers. Voor we erin konden, moesten we eerst nog uren lang plastic van de muren pielen en drie keer dweilen, maar dat hadden we er graag voor over. Vrijwel iedereen ligt met drie personen in een container. Sommigen, waaronder ik, hebben geluk en liggen z’n tweetjes. De nieuwe slaapcontainers zijn zelfs overdag koel en ’s nachts is het er zelfs koud. Er is bijna geen airco geluid en dat is heerlijk. Ik slaap wel met oordoppen in, zowel voor mijn roomy die af en toe snurkt als voor de genie die vanaf half zes ’s ochtends weer met hijskranen en ander zwaar materiaal aan het werk gaat om de bepantsering aan te brengen op de slaapchallets. Ik had eigenlijk gevraagd om het penthouse met jacuzzi en uitzicht op GAO, maar al met al ben ik best tevreden met m’n nieuwe optrekje. (zie foto)
Qua vliegen is het momenteel rustig. Zoals eerder aangehaald is het hier soms druk en soms rustig. De werksfeer is erg relaxed hier. Als je je werk voor elkaar hebt, ben je vrij om te doen wat je wilt, mits je bereikbaar bent. Dit houdt in dat we erg veel vrije tijd hebben hier. Veel collega’s vullen die met gamen en series kijken, ik vooral met aan mijn boek schrijven. Het is veel werk, maar ik doe het met plezier.
Het is wel bizar hoeveel oogklepdenkgedrag ik hier zie. Meest simpele voorbeeld ervan zijn mensen die hun eigen troep niet opruimen of gewoon ergens dumpen zodat zij ervan af zijn. Maar dat is niet het enige. De oogklepdenkers laten deuren openstaan van ruimtes met airco, laten tv’s en playstations gewoon aanstaan als ze gaan lunchen, pakken wel water uit de koelkast maar vullen deze zelf nooit met nieuwe flessen, etc. Gelukkig lopen er hier ook mensen rond die breder kijken dan korte termijn eigenbelang. Zij legen ongevraagd een overvolle vuilnisbak, vullen de koelkast met water, ruimen andermans rotzooi op, sluiten de deuren die anderen open lieten staan, houden een deur open voor iemand die met zijn handen vol komt aanlopen, etc. Ik word altijd blij van dit soort mensen en probeer zelf ook altijd dit voorbeeld te geven. Er niet over zeiken, gewoon laten zien hoe het ook kan.
Ebola is in Mali gearriveerd. Het is nog ver van ons vandaan en ik maak me er eigenlijk niet druk over. Thuis blijkbaar wel, want daar krijg ik soms bezorgde berichtjes van. De doktoren hier houden de situatie scherp in de gaten. Ik zie allemaal wel hoe het loopt. Ik kan er toch niks aan veranderen, dus heb ik de situatie maar te accepteren zoals die is.
Zojuist is de post binnengekomen. Ik ben helemaal blij. Bedankt voor de kaartjes, lekkere dingen, kerstverlichting en vooral voor de heerlijke warme deken! Super bedankt!
Hartelijke groet uit Mali,
Peter
