De documentaire “De Missie” geeft een bijzondere inkijk in de VN-vredesmacht in Mali. Aanrader. Verder heb ik de afgelopen week twee lezingen mogen geven, vordert mijn tweede boek gestaag, experimenteer ik met vroege ochtendmeditaties en kijk ik veel inspirerende youtubefilmpjes. Een terugkerend thema waar ik dit blog verder op in ga is de vraag: Waarom doe ik wat ik doe?
Uitgebreide versie
Uitgebreide versie
Inleiding
Op 18 februari 2016 was er een speciale film&debat avond over de documentaire “De Missie” van Robert Oey. Hij had toestemming gekregen om kolonel Joost de Wolf te volgen, de hoogste Nederlandse militair van MINUSMA (de VN-vredesmacht in Mali). Hij was geplaatst op het hoofdkwartier in Bamako en was de commandant van alle militaire operaties. Ook ik viel tijdens mijn uitzending onder hem, dus voor mij was het een zeer interessante documentaire. Daarnaast zijn het prachtige beelden, boeiende scène’s en geeft de film een inkijk in een wereld die meestal geheim blijft. Aanrader dus.
Tijdens het debat na afloop gaf de regisseur Robert Oey zelf aan dat ‘het narratief’ van de missie ontbreekt. Dit sluit haarfijn aan bij mijn commentaar op MINUSMA. Toen het ging over hoe dit zou zijn voor de militairen ter plekke, kon ik het niet laten om mij te mengen in de discussie en ook hier de vraag neer te leggen: Wat doen we daar? Zijn we partijdig of onpartijdig? Zouden we een gewapende groepering die doorvecht moeten stoppen of niet? En wordt het na 70 (!) doden door terroristen misschien een keer tijd om terug te vechten?
Op dit soort momenten komt er weer frustratie bij mij naar boven. Logisch. Toch merk ik dat het minder wordt. Deels omdat het probleem met die gewapende groepering voorbij lijkt te zijn, want Gatia en MNLA lijken zich te hebben verzoend (super goed nieuws, maar geen krantenkoppen…), en deels omdat dit simpelweg de natuurlijke gang van zaken is. Ik houd niks tegen, dus ook geen frustratie. Het komt en gaat. Zolang ik er niet tegen vecht, lijkt het vanzelf minder vaak en minder heftig terug te komen. Logisch, want verandering is de wet van het leven.
Waarom doe ik wat ik doe?
Dan een onderwerp dat in vele inspirerende filmpjes blijft terugkomen: Waarom doe ik wat ik doe?
Dan een onderwerp dat in vele inspirerende filmpjes blijft terugkomen: Waarom doe ik wat ik doe?
Vorig jaar ben ik een periode met een racefiets naar de vliegbasis gegaan. Het was heerlijk om ’s ochtends actief te zijn in de buitenlucht. Ik fietste meestal ruim 30 km/u. Steeds wanneer ik zag dat ik onder de 30 km/u zat, begon ik harder te trappen. Waarom deed ik dat? Hoezo had ik zelf bedacht en besloten dat ik boven de 30 km/u moest fietsen?
Al mijn hele leven deed ik de afwas met een afwasborstel (of vaatwasser :-). Toch stond ik laatst ineens met een schuursponsje af te wassen. Waarom? Hoezo had ik zelf bedacht en besloten om voortaan met een schuursponsje af te wassen?
Een aantal jaren geleden ben ik een meditatiecursus gaan doen. Waarom? Hoezo had ik zelf bedacht en besloten om te gaan mediteren?
Inspiratie
‘Als je minder dan 30 km/u fietst, dan ben je geen echte racefietser,’ had een collega van me gezegd. Bizar dat zo’n opmerking zelfs effect had toen ik helemaal alleen aan het fietsen was! Er was echt een aandrang in mij om harder te fietsen dan 30 km/u, zonder dat iemand op mij lette of me controleerde. Zou ik die aandrang ook hebben gehad als die collega nooit die opmerking had gemaakt? In hoeverre had ik dan zelf bedacht en besloten dit te gaan doen? Je zou ook kunnen zeggen dat mijn aandrang een logisch gevolg is geweest van de inspiratie die ik van die collega kreeg.
Dan het afwassen met schuursponsjes. Ik heb vaak genoeg mensen zien afwassen met een schuursponsje, maar pas sinds ik regelmatig een dierbare met een schuursponsje zie afwassen, zie ik het mezelf ook steeds vaker doen. Het gaat dus niet alleen om de inspiratie, maar ook om van wie het komt. Inspiratie van bepaalde mensen heeft blijkbaar meer effect op mij dan inspiratie van andere mensen.
En mediteren dan? De eerste keer dat iemand begon over mediteren, dacht ik: Pleur op met dat zweverige gedoe. Na de tweede keer dacht ik: Ik heb wel wat beters te doen dan niks doen. Na de derde keer: Ik ga toch niet een uur lang op een kussentje zitten? Na de vierde keer: Wat hebben al die mensen toch met mediteren? Na de vijfde keer: Misschien toch maar een keertje iets over opzoeken. Na de zesde keer: O ja, ik had bedacht dat ik mediatie wilde gaan proberen. Na de zevende keer: Zo, vanavond ga ik naar een proefles meditatie!
Gekleurde bril
Ook op grote schaal zie ik hoe beïnvloedbaar mensen zijn. Hoe typerend is het dat Nederlanders liggen te bakken in de zon of zelfs naar een zonnebank gaan, terwijl Aziaten zich met een face-kini (zie foto) beschermen tegen de zon of zelfs pas na zonsondergang naar het strand gaan? Hoe typerend is het dat een Westerse vrouw medelijden heeft met een Islamitische vrouw die zou zijn gehersenspoeld om in een burka rond te lopen, en diezelfde Islamitische vrouw heeft medelijden met de Westerse vrouw die zou zijn gehersenspoeld om onder een dikke make-up laag en in schaarse kleding als een lustobject rond te lopen? Hoe typerend is het dat wij broodmagere meisjes in de playboy hebben staan, terwijl in andere culturen dikke vrouwen juist aantrekkelijk worden gevonden?
Hypothese
Wanneer ik de juiste inspiratie heb gehad, ontstaat er vanzelf een aandrang in mij om iets te gaan doen.
Belangrijk hierbij zijn:
1. Inspiratie in de juiste vorm;
2. Inspiratie van de juiste persoon;
3. Inspiratie in de juiste hoeveelheid.
Al mijn hele leven deed ik de afwas met een afwasborstel (of vaatwasser :-). Toch stond ik laatst ineens met een schuursponsje af te wassen. Waarom? Hoezo had ik zelf bedacht en besloten om voortaan met een schuursponsje af te wassen?
Een aantal jaren geleden ben ik een meditatiecursus gaan doen. Waarom? Hoezo had ik zelf bedacht en besloten om te gaan mediteren?
Inspiratie
‘Als je minder dan 30 km/u fietst, dan ben je geen echte racefietser,’ had een collega van me gezegd. Bizar dat zo’n opmerking zelfs effect had toen ik helemaal alleen aan het fietsen was! Er was echt een aandrang in mij om harder te fietsen dan 30 km/u, zonder dat iemand op mij lette of me controleerde. Zou ik die aandrang ook hebben gehad als die collega nooit die opmerking had gemaakt? In hoeverre had ik dan zelf bedacht en besloten dit te gaan doen? Je zou ook kunnen zeggen dat mijn aandrang een logisch gevolg is geweest van de inspiratie die ik van die collega kreeg.
Dan het afwassen met schuursponsjes. Ik heb vaak genoeg mensen zien afwassen met een schuursponsje, maar pas sinds ik regelmatig een dierbare met een schuursponsje zie afwassen, zie ik het mezelf ook steeds vaker doen. Het gaat dus niet alleen om de inspiratie, maar ook om van wie het komt. Inspiratie van bepaalde mensen heeft blijkbaar meer effect op mij dan inspiratie van andere mensen.
En mediteren dan? De eerste keer dat iemand begon over mediteren, dacht ik: Pleur op met dat zweverige gedoe. Na de tweede keer dacht ik: Ik heb wel wat beters te doen dan niks doen. Na de derde keer: Ik ga toch niet een uur lang op een kussentje zitten? Na de vierde keer: Wat hebben al die mensen toch met mediteren? Na de vijfde keer: Misschien toch maar een keertje iets over opzoeken. Na de zesde keer: O ja, ik had bedacht dat ik mediatie wilde gaan proberen. Na de zevende keer: Zo, vanavond ga ik naar een proefles meditatie!
Gekleurde bril
Ook op grote schaal zie ik hoe beïnvloedbaar mensen zijn. Hoe typerend is het dat Nederlanders liggen te bakken in de zon of zelfs naar een zonnebank gaan, terwijl Aziaten zich met een face-kini (zie foto) beschermen tegen de zon of zelfs pas na zonsondergang naar het strand gaan? Hoe typerend is het dat een Westerse vrouw medelijden heeft met een Islamitische vrouw die zou zijn gehersenspoeld om in een burka rond te lopen, en diezelfde Islamitische vrouw heeft medelijden met de Westerse vrouw die zou zijn gehersenspoeld om onder een dikke make-up laag en in schaarse kleding als een lustobject rond te lopen? Hoe typerend is het dat wij broodmagere meisjes in de playboy hebben staan, terwijl in andere culturen dikke vrouwen juist aantrekkelijk worden gevonden?
Hypothese
Wanneer ik de juiste inspiratie heb gehad, ontstaat er vanzelf een aandrang in mij om iets te gaan doen.
Belangrijk hierbij zijn:
1. Inspiratie in de juiste vorm;
2. Inspiratie van de juiste persoon;
3. Inspiratie in de juiste hoeveelheid.
Geloof niet zomaar wat ik zeg. Ik daag je uit om in je eigen leven te gaan onderzoeken, zowel bij anderen als bij jezelf, of mijn hypothese klopt.
6 maart 2016
Peter Gordijn lezing Wakker! Levenslessen van een Apachepiloot tijdens IEMES week Fontys Tilburg.
Face-kini tegen de zon
Snel bladeren: Vorige blog
