Blog 38: Wereldproblemen

 

Korte versie:
Met mij gaat het goed. Ik ben net terug van een spontane wintersport en er is sprake van een tweede golf media-aandacht. Mijn standpunt: De huidige manier van de wereldproblemen aanpakken werkt niet. We lopen achter de feiten aan en proberen met politieke compromissen de wereldproblemen beheersbaar te houden. Ik geloof dat we dit alleen kunnen doorbreken met een pro-actieve en daadkrachtige VN met geweldsmonopolie. 
 
Uitgebreide versie:
Wintersport
Wintersport stond dit jaar niet op mijn planning. Toen belde opeens een oom van me. Of ik zin had om mee te gaan op wintersport met hem, nog een oom en hun vriendengroep. We zouden wel al over een paar dagen vertrekken…  Ik hou van de bergen en van snowboarden. Ik kreeg financieel een aanbod dat ik niet af kon slaan en dankzij mijn vrije levensstijl had ik de vrijheid om mee te gaan. We hebben fantastische condities gehad en konden twee ochtenden zelfs heerlijk zweven door de verse poeder. Echt geweldig. Het klikte ook met hun vriendengroep en ik heb genoten van de gezelligheid in het appartement. 
 
Media-aandacht
In een nieuwe golf van media-aandacht heb ik mijn kritische kijk mogen geven op hoe wij nu met de wereldproblemen aan het aanklooien zijn. De media-wereld blijft iets bijzonders. Het begon met de Volkskrant. Een opmerking die ik tussen neus en lippen door ergens heb laten vallen, staat meteen met grote letters in de aankondiging. Ook lees ik soms dingen terug waarvan ik dan denk: nou, dat is niet helemaal zoals ik het beschreef. Die vriendelijk journalist had echt geen slechte bedoelingen. Dit is gewoon hoe de media werkt. Je kan nog zo’n goed stuk schrijven, maar als er geen shockerende kop boven staat, leest niemand het. Dit is niet goed of fout, dit is gewoon hoe het werkt. 
N.a.v. het artikel in de Volkskrant vroeg “Met het oog op morgen” mij voor commentaar op het bombarderen van Syrië. Daar ben ik niet op in gegaan. Ik ben geen Syrië-expert en geen oud-F16-piloot. Het Radio 1 programma “De Nieuws BV” daarentegen wilde aandacht besteden aan mijn persoonlijke verhaal en mijn kijk op hoe we omgaan met de wereldproblemen. Daar sta ik wel voor open. En dus was ik maandag in Hilversum te gast in het NOS gebouw. Ze hadden zich goed voorbereid en het was een leuk interview
Vervolgens wilde WNL ook even snel iets opnemen met me. Ach, waarom niet, dacht ik. En zo stond ik ineens met een camera voor mijn neus en een dame die geen idee had wie ik was en wat ik te vertellen had. Uiteindelijk hebben ze er een paar seconden uitgeknipt en ben ik dus op tv geweest, maar achteraf had ik dat liever niet gedaan. Hun focus lag in de waan van de dag en niet in kijken naar het grotere plaatje en nadenken over een echte oplossing. 
 
Hoe we nu aanmodderen
Als er ergens op de wereld een probleem ontstaat, mag er niet worden ingegrepen en krijgt het de kans om uit te groeien tot een serieus probleem. Pas als het shockerend genoeg is, met voldoende onthoofdingen en mensenrechtenschendingen, wordt het opgepakt door de media en komt het misschien op de politieke agenda. De wereldleiders moeten dan bij elkaar komen voor een oplossing, maar kunnen het nooit eens worden omdat iedereen denkt vanuit zijn eigen belang en zijn eigen wereldbeeld. En dus komt er een vaag politiek compromis dat gedoemd is om te mislukken (zoals in Mali). Vervolgens moet de VN gaan bedelen bij landen om troepen te leveren en krijgen ze vaak slecht getrainde en bewapende militairen. Dit systeem werkt niet. We lopen per definitie achter de feiten aan en prutsen wat aan met symptoombestrijding. Het is dweilen met de kraan open. En de politiek bekvecht over hoeveel we moeten dweilen. Staken ze hun tijd maar in het creëren van een Visie om de kraan dicht te draaien. 
 
Hoe moet het dan wel? 
Ik geloof dat er slechts één manier is om wereldproblemen echt aan te pakken: Onze eigen korte termijn belangen overstijgen en gaan denken vanuit één mensheid. De VN, waar ik zoveel commentaar op heb, zie ik dus wel degelijk als de hoop van de mensheid. Er is alleen een grondige verandering nodig binnen de VN. Nu is de VN reactief en bedelend. Dat moet veranderen in pro-actief en daadkrachtig. Allereerst moet de VN en eigen vredesmacht krijgen met geweldsmonopolie. Een onafhankelijke bewaking van wereldvrede. En om pro-actief te kunnen optreden, moet deze wereldvredesmacht ongevraagd mogen optreden op basis van vooraf vastgestelde wetten, regels en richtlijnen. 
Vergelijk het maar met de Nederlandse politie. Als bij een misdrijf eerst alle provincies het eens moeten worden over hoe de boef moet worden gepakt en wie dat moet gaan doen, hoe zou Nederland er dan uitzien? Ik ben heel blij dat onze politie direct mag ingrijpen bij een misdrijf op basis van vastgestelde wetgeving. 
 

Utopie

Ik besef me heel goed dat dit een utopie is. Er zijn enorm veel redenen waarom dit voorlopig niet gaat gebeuren. Er zijn gigantische beren op de weg: Afschaffen Veto’s, beperken van de soevereiniteit, dreiging van WOIII, etc. En toch ben ik ervan overtuigd dat dit de enige logische stap is in de evolutie. Als wij als beschaving verder willen, als wij de mensheid willen zien opbloeien, moeten we het eigen belang overstijgen. Dus hoe moeilijk het ook lijkt, dit is de kant die we op moeten. En voor de mensen die zeggen dat het onmogelijk is, zou ik zeggen: net zo onmogelijk als het afschaffen van de slavernij en het invoeren van democratie? 
 
 
9 februari 2016
  • Te gast bij Radio 1 De Nieuws BV

Snel bladeren: Vorige blog / volgende blog