Hallo allemaal,
Korte versie: Hier gaat het goed. Ik ben veel aan het vliegen om de gemiste uurtjes in te halen. Verder houden we hier de sfeer luchtig door ongein uit te halen.
Ruim twee weken heb ik niet kunnen vliegen door die wortelkanaalbehandeling. Momenteel vlieg ik alles wat er maar te vliegen valt, om qua uren weer een beetje in de buurt van de rest te komen. Voor mij prachtig, want ik hou van vliegen. Het zorgt er momenteel wel voor dat ik niet veel aan schrijven toe kom.
Buiten het vliegen om gaat momenteel ook veel tijd en energie zitten in ongein uithalen. Het pretpark van het leven mag soms ook best een beetje leuk zijn. Soms dwaal ik af en neem ik alles zo enorm serieus en vind ik alles zo belangrijk. Humor helpt me dan vaak weer alles wat luchtiger te bekijken. Zo hebben een paar collega’s op sinterklaasavond alle schoenen op de gang gevuld met pepernoten. Niet iedereen kon het waarderen, maar ik vond het erg grappig. De mooiste grap, al zeg ik het zelf, hebben we uitgehaald met Intel. Direct na landing bekijken zij onze foto’s en videobeelden tot in detail. Met behulp van wat collega’s had ik geregeld dat er een ander geheugenkaartje werd ingeleverd, met daarop voorbewerkte foto’s. En zo zat onze beeldanalist toen hij inzoomde ineens te kijken naar een geavanceerd luchtraketsysteem. Direct kortsluiting in zijn hoofd. Hij wist niet wat hij zag en riep zijn collega erbij. Die moest ook even kijken en ook hij zag niet dat het "gefotofopt" was. Wij konden onze lach bijna niet inhouden en hinten hem naar de volgende foto. Toen hij daarop inzoomde, zag hij twee neukende dromedarissen. Het kwartje viel en hij schoot direct hard in de lach. Toen hij op de volgende foto inzoomde, zag hij zelfs een stoomboot met Sint en zijn Pieten.
Naast dit soort humor, is er natuurlijk nog de gezonde rivaliteit tussen de Apache en de chinook. Ik spel niet voor niks Apache met een hoofdletter en chinook niet. De doorgunners van de chinook hadden een mooie Apache poster gejat en meegenomen naar de schietbaan. Ze hadden een poging gedaan om er de getallen 298 in te schieten, het nummer van het chinook squadron. Kunnen wij best waarderen zo’n geintje, maar dan kun je wel een tegenactie verwachten. En laat de detachementscommandant (chinook vlieger) nou een grote chinook poster achter zijn bureau hebben hadden. Nou ja, die hing er…
Zoals jullie waarschijnlijk wel op het nieuws hebben meegekregen, hebben de commando’s hier vijf 122mm raketten in beslag genomen. Deze moesten vernietigd worden. Omdat wij de commando’s hadden beveiligd bij het in beslag nemen, hadden wij goede connecties en hebben we geregeld dat wij bij de vernietiging mochten zijn. Op een afgelegen plek werden de raketten voorzien van extra springstof. Toen alles klaar was, mochten wij de chinook poster erop plakken. Daarna was het dekking zoeken op een paar honderd meter. Door de enorme knal hebben we echt helemaal niks meer teruggevonden van de poster. Uiteraard hebben we alles gefilmd. Iedere week is er keek-op-de-week. Het hele detachement komt dan bij elkaar en daar wordt informatie gedeeld. Het perfecte moment voor ons om te laten zien wat er met hun poster in gebeurt. O ja, uiteraard hangt er een prachtige foto op het bureau van de commandant, nu uiteraard van een Apache (die ik vlieg).
De tijd gaat ondertussen erg snel. Ik heb nog maar een paar weken hier over om aan mijn boek te werken. Gelukkig heb ik straks drie maanden de tijd om het in alle rust af te maken. En natuurlijk kijk ik er ook erg naar uit om mijn dierbaren weer te zien als ik terug ben.
Hartelijke groet uit Mali,
Peter
